Η κρυφή γοητεία του να υπογράφεις μνημόνια

του Ξενοφώντα Μπρουντζάκη

«Δυο-δυο, τα μνημόνια δυο-δυο…» υπογράφει με χαρακτηριστική άνεση η αριστεροδέξια κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Ενέδωσαν τελικά στην γοητεία της υπογραφής των μνημονίων (που για τους προηγούμενους σήμαινε απώλεια της εξουσίας ενώ για τους αριστερούς διαχειριστές σηματοδοτεί την παραμονή τους σ’ αυτήν…) αντί της τσαπατσουλιάς τού να τα σκίζεις και να κάνεις σκουπίδια… Γι’ αυτό τα καθάρισαν όλα, σαν καλές παστρικές νοικοκυρούλες. Ξεπούλησαν όλη την δημόσια περιουσία -για την ακρίβεια την χάρισαν σε μίαν ένδειξη ανωτερότητας προς τους φιλοχρήματους δανειστές.

Τώρα που η στάθμη του νερού μας πνιγεί, σ' άλλους, ακόμα, θα ελπίζουμε σωτήρες;

Της Τ. Γ.

O κ. Κ. μιλούσε για την κακή συνήθεια των ανθρώπων να καταπίνουν σιωπηρά την αδικία που τους κάνουν κι αφηγήθηκε τούτη την ιστορία:

Κάποιος περαστικός είδε ένα παιδί να κλαίει και το ρώτησε τί το βασάνιζε. 

Να, είχα δύο γρόσια για να πάω στον κινηματογράφο, μα ήρθε ένα αγόρι κι άρπαξε το ένα απ’ το χέρι μου, αποκρίθηκε το παιδί κι έδειξε ένα άλλο αγόρι πού στεκόταν λίγο πιο πέρα.

Τελικά είμαστε υπό κατοχή;

Του Γιάννη Αθανασιάδη
Όταν μια χώρα και ο λαός της εξουσιάζεται από άλλους εκτός αυτής, ανθρώπους – οργανισμούς – κράτη, με σκοπό να της αφαιρέσουν, την διαχείριση των πόρων της, τα μέσα παραγωγής, τα περιουσιακά στοιχεία της και την αυτοδιοίκηση της.

Όταν δηλαδή δεν της επιτρέπεται να αποφασίζει για την φυσική, οικονομική και διοικητική της αυτοδιαχείριση, και αυτό επιβάλλεται, είτε με στρατιωτική, είτε με οικονομική είτε με οποιασδήποτε άλλης μορφής βία, τότε έχουμε επιβολή κατοχής.