Ήταν Γενάρης του 1927 όταν ο υψηλός προσκεκλημένος έφτανε στη Ρώμη και απευθυνόταν στον Μουσολίνι με τα παρακάτω λόγια:
«…Το
κίνημά σας πρόσφερε υπηρεσία σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ο μεγάλος φόβος που
διακατείχε τον δημοκρατικό ηγέτη ή ηγέτη της εργατικής τάξης ήταν η
πιθανότητα να υπονομευτεί ή να υπερθεματιστεί από κάποιον πιο ακραίο από
αυτόν. Φαίνεται ότι μια συνεχής μετακίνηση προς τα αριστερά, ένα είδος
αναπόφευκτης διολίσθησης στην άβυσσο, ήταν το χαρακτηριστικό όλων των
επαναστάσεων.
Η
Ιταλία έδειξε ότι υπάρχει ένας τρόπος να παλέψεις τις ανατρεπτικές
δυνάμεις, ένας τρόπος που μπορεί να κινητοποιήσει την πλειοψηφία του
κόσμου, η οποία κατάλληλα καθοδηγούμενη, μπορεί να εκτιμήσει και να
θελήσει να υπερασπίσει την τιμή και τη σταθερότητα των πολιτισμένων
κοινωνιών.
Η
Ιταλία παρείχε το απαραίτητο αντίδοτο στο ρώσικο δηλητήριο. Από δω και
στο εξής, κανένα μεγάλο έθνος δεν θα μείνει χωρίς το έσχατο μέσο
προστασίας απέναντι στην ανάπτυξη καρκινωμάτων…
Αν
ήμουν Ιταλός θα ήμουν με όλη την καρδιά μαζί σας, από την αρχή μέχρι το
τέλος, στη θριαμβευτική σας μάχη ενάντια στις βάρβαρες ορέξεις και τα
πάθη του Λενινισμού.
Το
κίνημα σας έχει προσφέρει μια υπηρεσία σε όλο τον κόσμο. Έχει δώσει σε
όλο τον κόσμο το απαραίτητο αντίδοτο στο Ρωσικό δηλητήριο...» (Tom Behan, “Arditi del Popolo: Η ιστορία της πρώτης αντιφασιστικής οργάνωσης”, εκδόσεις Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο).
Ο ένθερμος οπαδός του Μουσολίνι, αυτός ο λάτρης του φασισμού, ο άνθρωπος που «με όλη του την καρδιά»
τασσόταν στο πλευρό των μελανοχιτώνων έναντι των κομμουνιστών και της
Σοβιετικής Ένωσης, δεν ήταν άλλος από τον Μέγα Θησαυροφύλακα. Ήταν ο
υπουργός Οικονομικών εκείνη την εποχή της Βρετανίας. Ο… Ουίνστον Τσώρτσιλ.