Όπως
έδειξε η πορεία των εξεγέρσεων σε σειρά χωρών της Βόρειας Αφρικής και
της Μέσης Ανατολής, οι δυτικές ιμπεριαλιστικές έχουν τη θέληση και
δυνατότητα να εκμεταλλεύονται τους εξεγερτικούς πόθους των λαών που
στρέφονται κατά των τυραννικών καθεστώτων, για να επιβάλλουν τα δικά
τους οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα. Χαρακτηριστικά τα όσα
συνέβησαν στη Λιβύη, αλλά δυστυχώς, ακόμη χειρότερα τα όσα θα συμβούν.
Αυτή
η ιμπεριαλιστική πολιτική βρίσκει επίσης πεδίο εφαρμογής και στη Συρία,
με το Δημοκρατικό Ομπάμα άξιο συνεχιστή του Ρεπουμπλικάνου Μπους,
αποκαλύπτοντας ότι η αμερικανική αστική πολιτική έχει συνέχεια.
Θυμίζουμε την περιγραφή ως «Άξονα του Κακού» από τα νεοσυντηρητικά
γεράκια του τότε προέδρου το καθεστώς των μουλάδων του Ιράν, την Συρία
του Μπάαθ, την Χεζμπολάχ στο Λίβανο και τέλος, τη Χαμάς στην κατεχόμενη
Παλαιστίνη. Λαοί που έζησαν και ζουν με την εκδήλωση δολοφονικής
επίθεσης, μεταξύ άλλων από το κράτος Τρομοκράτη Ισραήλ. Στο πλαίσιο
αυτό, όταν ανακαλύφθηκαν τα ενεργειακά κοιτάσματα στα χωρικά ύδατα της
Παλαιστίνης, πολλοί τα συνδύασαν με τις βάρβαρες επιθέσεις στο Λίβανο το
2006 και την επιβολή καθεστώτος Απαρτχάιντ σε Λωρίδα της Γάζας και
Ραμάλα, από ένα στυγνό ισραηλινό καθεστώς που χαράσσει το μέλλον της
περιοχής αποκλειστικά με όρους κατοχής.